سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

جهان هستی سرشار از زیبایی هایی است که خود را در گوشه و کنار دنیا پراکنده اند. این زیبایی ها به کشورمان ایران که رسیده اند به هر شهر و دیاری قدم نهاده و بساط خود را در آنجا پهن کرده اند.
 بسیاری از گونه‌های گیاهی ایران در نوع خود منحصر به فرد و بومی ایران بوده و در هیچ نقطه ای از دنیا به صورت طبیعی رشد نمی کنند. در این میان لاله های واژگون ایران از شهرت خاصی برخوردارند و همچون نگینی درخشان در میان خاک ایران می درخشد. نگینی که لباس تازه ای را در بهاران بر تن طبیعت می نشاند و چشم همگان را به خود خیره می سازد.
 در فصل بهار لاله واژگون در دامنه های سرسبز کوهستان های سربه فلک کشیده زاگرس غرور خاصی را به نمایش می گذارند و با آن صورت خجل و شرمسارش به جای آنکه چشم به آسمان بدوزد سر به زیر می افکند و زمین را نظاره می کند.
 بهار که از راه می رسد انتظار مشتاقان طبیعت برای دیدن این گل پایان می گیرد. از اوایل اردیبهشت تا شروع فصل بارش بهترین زمان برای دیدن این گیاه افسونگر ایران است. با گرم شدن هوا در بهار، نواحی شمالی زاگرس میزبان این گل می شوند و مناطق جنوبی کشور نیز  آن را در اواسط تابستان می بینند.
 لاله واژگون با عمر کوتاهش چند صباحی را میهمان خاک ایران می شود و بعد بار و بنه اش را جمع می کند و تا سال بعد در هیچ کجا پیدایش نمی شود. این گیاه پس از مدتی کوتاه و پس از خشک شدن اندام های هوایی در اوایل پاییز دوباره حیات خود را از سر می گیرد و ریشه‎ها و جوانه‎هایش شروع به رشد می‎نمایند. عمر کوتاه و کمیاب بودن این گیاه می تواند دلیل محکمی باشد برای آنکه بتوانیم آن را جواهر طبیعت ایران بخوانیم. جواهری که در میان زیبایی های ایران می درخشد.
 لاله واژگون از گونه های بومی ایران است که از میلیون ها سال پیش به ما به ارث رسیده است. این گیاه با ارزش اکنون در خطر انقراض است که هرساله به دلیل برداشت غیر قابل کنترل گل و پیاز، تخریب زیستگاه برای ایجاد اراضی کشاورزی، چرای بی رویه دام ها و مراجعه  بیش از حد گردشگران از تعداد آن کاسته می شود.
حفاطت از این گونه مهم ایرانی  امروز بیش از پیش نیازمند برنامه ای مدون و اصولی است تا بیش از این، سرمایه ی ملی کشور از بین نرود.